روستای" رهدار" به مناسبت موقعیت جغرافیایی زیست محیطی ویژه ای که دارد همواره زیستگاه مناسبی برای مردمانی که به کار کاشت و برداشت  و فنون کشاورزی و نیز دامی بوده اند . برخوداری از دشت وسیع و حاصلخیز " لَه بَهری "  جهت کار کشاورزی و وجود کوهپایه های رشته کوه " شَه " یا " سِه "( در کتابهای جغرافیایی " رشته کوه سیاه و در سفرنامه ها " سِهو " ) از بهترین مراتع  گرمسیری بختیاری جهت پرورش دام است که جایگاه ویژه ای  را به خود اختصاص داد از این رو موجب گردید ه  این زیستگاه را درگذشته " جا بُنه وار " بگویند که نام کهن روستای " رهدار " است " بُنه وار " یعنی روستا  و جا بُنه وار یعنی مکانی که در گذشته های دور جایگاه روستا بوده است . وجود قبور کُهن و ناشناخته غیر بومی براین گفته صحه می گذارند . از آنجایی که به مناسبت زندگی شبانکاره ای گذشتگان منطقه می بایست جهت چرا به سرزمینهای خارج از جا بُنه وار کوچ کنند و از این جایگه بیشتر در زمستانها مورد استفاده قرار می گرفت و اهالی منطقه بویژه مردم طایفه " رهدار" تا پیش ِ از دست دادن سیادت حکومتگران چهارلنگ کیارسی تا منطق جنوبی کارون و شمال آسماری جهت چرا ی دامها کوچ می کردند و در نسخه ی خطی مرحوم لطفعلی افشار چگونگی از دست دادن این سرزمینها که با فراآمدن کاشفین نفت و ایجاد در گیریهای که به مناسبت فرسودن کردن قدرت چهارلنگ در قلعه تل که کیارسی ها  آنرا پایتخت بختیاری اش می خواندند  و ایجاد در گیری های فرسایشی بین قاجارها و بختیاری که بیشتر متوجه حکومتگران چهارلنگ بختیاری بود و نیز ایجاد کینه بین چهارلنگ و هفت لنگ و سرانجام  با از بین رفتن اقتدار چارلنگ و عبور هفت لنگ از بخش اندیکا و کارون به مناطق جنوبی تر  در  از دست دادن این مراتع  بی تاثیر نبوده است  .  کما این که طوایف دیگر چهارلنگ جانکی گرمسیر چون  کرائی   و مکوندی  ، زنگنه ، شیرالی و... به این سرنوشت روبرو گردیدند . ادامه مطلب...