بودم به حسين، سرسپرده
کوه غم او، به دوش برده
هر چند که دختري صغيرم
يک مرد، چو من، کتک نخورده

رخسـار منـوّرم، کبـود است
سر تا سر پيکرم، کبود است
من بودم و قلب داغديده
من بودم و قامت خميده
آن شب که اجل، گرفت جانم
من بودم و يک سر بريده

سر را روي سينه‌ام، فشردم

در گـوش? اين خرابه، مردم

تسليت به مناسبت شهادت حضرت رقيه(س)