مسجد سلیمان را شاید بتوان اولین شهر پارسی در خوزستان و جنوب غرب ایران نامید. این منطقه در 145 کیلومتری شمال شهر اهواز قرار دارد و نام آن برگرفته از تختگاه تاریخی سر مسجد و آتشکده است.
در این منطقه؛ آثار کهن مربوط به زندگی غار نشینی و دوران ماقبل تاریخ کشف شده است و طبق تحقیقات انجام شده؛ آثار به جا مانده از این ناحیه حداقل به هزاره پانزدهم پیش از میلاد برمی‌گردد. گفته می‌شود که در همین مکان هوشنگ پیشدادی در اثر برخورد دو سنگ چخماق شعله آتش را برای اولین بار کشف کرده است.
در دوره ایلامیان؛ این منطقه "آساک" نامیده می شده و احتمالا جزیی از ایالات سیماش بوده است. بعدها به واسطه ضعف ایلامیان مسکن پارسیان شده و در دوره هخامنشیان با نام پارسومانش یا پارسوماش شناخته شده است. مسجد سلیمان در زمان کیانیان،ایلامی‌ها، مادها، پارس ها، سلوکیان، اشکانیان و ساسانیان اهمیت فراوانی داشته است و آثار برجا مانده از آن دوران ها شاهد این ادعاست. مسجد سلیمان همچنین زادگاه چیش پیش پارسی؛ پدربزرگ کوروش کبیر بوده است. در قرون وسطی این شهر به نام "تُلْغُر" نامیده می‌شده، سپس به "جهانگیری" و "میدان تفتون" معروف گردید. بعد از اینکه آثار آتشکده سرمسجد برای همگان مشخص شد، بنا به تصویب مجلس شورای ملی در سال 1305 خورشیدی به "مسجد سلیمان" تغییر نام یافت.
صفه سر مسجد، بردنشانده، چهارطاقی سیم بند در اندیکا، قلعه های لیت و بردی در اندیکا، نقش برجسته های بی‌شمار، قبرستان انگلیسی ها و ارامنه، چاه شماره یک، پالایشگاه، شهر بنوار، بقعه امامزاده شاه ابوالقاسم، بقعه امامزاده بابااحمد و بقعه هفت شهیدان از جمله مهم‌ترین دیدنی های شهرستان مسجد سلیمان به شمار می‌آیند.
عکس هایی از قبرستان قدیمی کارگران خارجی در شهر مسجدسلیمان
