«انتخاب» دشوارترین لحظات برای انسان است.وقتی «لحظه ی انتخاب»

فرا می رسد،وسوسه ها و تردید ها به سراغ تو می آیند،وآن«جلوه»ای را که در یک «برق معنویت» دیده ای،از نظر و نگاهت محو می سازند.

«چگونه بودن» یکی از همین انتخاب های دشوار است.

شخصیت تو گاهی در گرو همین تصمیم ها و برگزیدن هاست.

این تویی که خمیر مایه ی «هستی» خود را،با دو دستِ «انتخاب» خویش،شکل می دهی و می سازی.

یک شب،در خلوت خویش،رو به آیینه حقیقت بنشین وبا خودت،
بی واسطه و بی ریا حرف بزن.تو کیستی؟چیستی؟کجایی؟
چه می کنی؟چگونه ای؟

تو مختاری؛پس ناچار باید انتخاب کنی.بزرگی آدم ها به بزرگی 
انتخاب های آنهاست.تو می خواهی بزرگ باشی یا کوچک؟

این دیگر با خودِ توست،اما این را هم بدان که انتخاب تو همواره با توست،