تناسخ       

بر اساس مکتب پیامبران الهى با مرگ انسان روح انسان از بدنش جدا شده و به عالم برزخ منتقل میشودو در آنجا، به حیات خود ادامه مى دهد. اگرروح انسان درستکارباشد به پاداش اعمال خوب خود در آن عالم متنعم مى شود و اگر از بدان باشد به کیفر کارهاى ناپسند خود مى رسد، طبق مکتب پیامبران (ص )،قضاى الهى بر این است که روح بشر پس از مرگ ، دوباره به دنیا برنمیگردد و زندگى جدیدى را در این جهان آغاز نمیکند،بلکه دربرزخ بماند تا قیامت . چندقرن پیش  در هندوستان نظریه اى به نام تناسخ طرح شد که از عود مجدد ارواح و بازگشت مکررشان به دنیا سخن مى گفت . این نظریه با گذشت زمان، رفته رفته ادامه مطلب...

   آیا تاکنون نام ویا یا تخته احضار روح را شنیده‌اید؟ تخته و یا کاغذی که روی آن حروف الفبا نوشته شده است و بعضی از انسان‌ها از طریق آن با ارواح صحبت و آنها را احضار می‌‌کنند. بعضی‌ها اصلا قدرت این تخته را واقعی نمی‌‌دانند و به آن اعتقادی ندارند ولی بعضی‌ها معتقدند ویا واقعا می‌‌تواند روح را به محل مورد‌نظر بکشاند و انسان به واقع قادر است با ارواح ارتباط برقرار و حتی از آنها اطلاعات بگیرد. ویا از دو کلمه (وی) که به زبان فرانسه به معنای (بله) است و (یا) که در زبان آلمانی به همین معنا می‌‌باشد، گرفته شده است. وجه تسمیه این وسیله به این خاطر است که روح اغلب با اشاره به کلمه (بله) یا (خیر) که روی این تخته نوشته شده است، به احضار کننده پاسخ می‌‌دهد. نظریه‌ها درباره تخته ویا متفاوت است. برخی می‌‌گویند این وسیله بی‌‌نهایت خطرناک است و می‌‌تواند مدخلی برای ورود ارواح خبیث و ماندگار شدن آنها در خانه ما شود. دسته دیگر از مردم معتقدند ویا تنها زمانی خطرناک می‌‌شود که افراد بی‌‌تجربه و بی‌‌اطلاع با آن به احضار روح بپردازند و مدیوم ‌های مجرب می‌‌توانند از این وسیله استفاده‌های خوبی ببرند و بالاخره دسته سوم می‌‌گویند ویا هیچ خطری ندارد و ضرری نیز به کسی نمیرساند.

ولی کدام دسته درست می‌‌گویند؟ واقعیت این است که شصت و پنج درصد کسانی که از این وسیله استفاده کرده‌اند از کار خود پشیمان هستند. تقریبا تمام رهبران مذهبی دنیا با هر دین و مذهبی شدیدا مخالف احضار روح و به ویژه استفاده ازویا هستند و بسیاری از محققین مسائل ماوراءالطبیعه نیز تخته ویا را وسیله‌ای خطرناک می‌‌دانند،که مردم باید به شدت از آن اجتناب کنند. (براد استینجر) یکی از سرشناس‌ترین نویسندگان موضوعات متافیزیکی موکدا اظهار می‌‌دارد که کسی نباید از تخته ویا استفاده کند و یا حتی آن را در خانه خود نگه دارد. 

(دیل کاکزمارک) موسس سازمان تحقیقات مربوط به روح می‌‌گوید: قویا توصیه می‌کنم که از ویا استفاده نکنید.و در مقاله ی ویا اسباب‌بازی نیست، اظهار می‌دارد که در اغلب مواقع ارواحی که از طریق ویا با انسان‌ها ارتباط برقرار می‌کنند، ارواح خبیث و گناهکار هستند.

 (هانس هانرر) یکی از محترم‌ترین و معروف‌ترین محققان مسائل ماوراءالطبیعه در کتاب خود تحت عنوان: تخته ویا؛ دریچه‌ای به سوی مکنونات،نسبت به  استفاده از ویا هشدار می‌دهد و می‌نویسد:به آن دسته از کسانی که می‌خواهند تخته ویا را به خانه ببرند و به احضار روح بپردازند، نصیحت می‌کنم در تصمیم خود تجدیدنظر کنند، زیرا همیشه این امکان وجود دارد (هر چند اندک) که شخص احضارکننده آماتور در حقیقت یک مدیوم باشد و خود از این موضوع اطلاع نداشته باشد. در این صورت این تخته، وسیله ساده‌ای بر احضار واقعی روح می‌شود. روحی که بعدها تمام شخصیت آن مدیوم را در دست می‌گیرد و در شرایط خاصی در جسم او حلول می‌کند و در این هنگام هیچ کنترلی در دست خود آن مدیوم نیست و هر اتفاقی امکان‌پذیر است.

روح

اصطلاحی در علوم دینی و فلسفی است راجع به همه موجودات (نه فقط انسان و موجودات زنده از دیدگاه زیست شناسی). بسیاری از ادیان معتقدند که روح در مقابل جسم، یعنی قسمت غیرمادی یک موجود است. و این که هر موجود یک روح دارد.

انواع روح

روح سرگردان: وقتی که روح از راهِ واسطه قرار دادنِ بدن یعنی از راهِ چشم و یا گوش یا حسِّ دیگری به چیزی توجه می کند، در این حال بدن، آن را به طرفِ چیزی می کشاند که هرگز به یک حال باقی نیست و در نتیجه ی این تماس، روح سرگردان می شود و گمراه می گردد و مانند مستی، تعادلِ خود را می بازد... اما موقعی که روح مستقیما و در خودش درباره ی چیزی به جستجو می پردازد، در این صورت فقط به آن چه پاک و ابدی است و همیشه به یک حال می ماند، آگاه می گردد و چون به آن چه دریافته است قرابت دارد. اگر سعادتش یاری کند در نزدِ آن باقی می ماند و در نتیجه سرگردانی اش به پایان می رسد و آرامش خود را باز می یابد و در سایه ی تماس با آن چه دریافته است، خود نیز همیشه در یک حال و یکسان باقی می ماند. این وضع و حالتی که روح در چنین موقعی به خود می گیرد، همان است که تفکر نام دارد.

روح سعادتمند: روح اگر از بدن مستقل و فارغ بماند و چیزی از بدن دامنش را نگیرد و پیوسته از بدن گریزان و دائما به خود مشغول باشد یعنی حقیقتا در جستجوی حقیقت بوده و در این فکر باشد که مرگ را با آغوش باز بپذیرد. چنین روحی پس از مرگ به مکانی که از هر حیث به خود او شبیه است، یعنی به جایی نامریی و الهی و ابدی روی می نهد و در آنجا به سعادت می رسد و از اشتباه و نادانی و ترس و شهوت و همه ی نواقص و بدی های طبیعتِ بشری آزاد می گردد و چنان که آشنایان به اسرار می گویند، در جوار خدا به زندگی ادامه می دهد.

وجود روح

قبل از تولّد

این مساله پر اختلاف‌ترین مساله در مورد وجود روح است. گروهی از مسلمانان به عالم ارواح قبل از خلقت آدم و عالم ذر قبل از تولد اعتقاد دارند.

در حین زندگی 

زیست شناسان حیات را با علایم 6 گانه? حیاتی می‌شناسند. اما در مورد رابطه? روح با حیات حرفی نمی‌زنند. این گروه ممکن است معتقد به بازگشت روح باشند. یعنی فردی مدّتی حدود چند ساعت علایم حیاتی نشان نمی‌دهد. سپس دوباره علایم حیاتی نشان می‌دهد

1. عدّه‌ای حیات را با تکیه بر تعریف زیست شناسان ماشینی معرفی می‌کنند و به وجود روح (بعد غیر مادی) اعتقاد ندارند، و معتقدند انسان پس از مرگ نابود می‌شود.
2. عده‌ای معتقدند روح عامل حیات در این عالم است.

بعد از مرگ

1. عدّه‌ای حیات را با تکیه بر تعریف زیست شناسان ماشینی معرفی می‌کنند و به وجود روح (بعد غیر مادی) اعتقاد ندارند، و معتقدند انسان پس از مرگ نابود می‌شود.
2. معاد یعنی جسم پس از مرگ نابود می‌شود. اما روح به نوعی زندگی (مانند برزخ) ادامه می‌دهد تا در روز قیامت اعمالش مورد قضاوت و پاداش و مجازات قرار گیرد. این عقیده در بسیاری ادیان بزرگ مثل ادیان ابراهیمی شایع است.
3. تناسخ یعنی روح پس از مرگ به جسم فرد دیگری منتقل می‌گردد.

این سه عقیده با یکدیگر در تضاد اند

«انتخاب» دشوارترین لحظات برای انسان است.وقتی «لحظه ی انتخاب»

فرا می رسد،وسوسه ها و تردید ها به سراغ تو می آیند،وآن«جلوه»ای را که در یک «برق معنویت» دیده ای،از نظر و نگاهت محو می سازند.

«چگونه بودن» یکی از همین انتخاب های دشوار است.

شخصیت تو گاهی در گرو همین تصمیم ها و برگزیدن هاست.

این تویی که خمیر مایه ی «هستی» خود را،با دو دستِ «انتخاب» خویش،شکل می دهی و می سازی.

یک شب،در خلوت خویش،رو به آیینه حقیقت بنشین وبا خودت،
بی واسطه و بی ریا حرف بزن.تو کیستی؟چیستی؟کجایی؟
چه می کنی؟چگونه ای؟

تو مختاری؛پس ناچار باید انتخاب کنی.بزرگی آدم ها به بزرگی 
انتخاب های آنهاست.تو می خواهی بزرگ باشی یا کوچک؟

این دیگر با خودِ توست،اما این را هم بدان که انتخاب تو همواره با توست،